همه مشکلات یک شهرک

ساکنان شهرک فرهنگیان این روزها دست به گریبان مشکلاتی هستند

شهرک فرهنگیان همدان یکی از سکونتگاه‌های مهم شهر است که بدون احتساب کوی علی آباد حدود چهار دهه از عمر آن می‌گذرد. ساکنان شهرک فرهنگیان این روزها دست به گریبان مشکلاتی هستند که به تعدادی از آنها اشاره می‌کنیم

پل رو‌ گذر غدیر در ورودی شهرک فرهنگیان

پل رو‌ گذر غدیر که زمان بهره برداری آن به منفی ۱۹ (تا موقع نوشتن این یادداشت) رسیده. احداث این پل مشکلاتی مثل بسته شدن ورودی شهرک و دورتر شدن راه دسترسی از طریق بلوار نجفی را به همراه داشته است. و با ذکر این نکته که از زمان طرح اولیه احداث آن بیش از بیست سال می‌گذرد و نقشه‌ اولیه آن چیز دیگری بوده است.

عبور ماشین‌های سنگین در مسیرهای شهری

نبود کمربندی در همدان، بلوار بسیج (جاده تهران) را محل عبور ماشین‌های سنگین و ایضا سواری، اتوبوس کرده است؛ در مسیر رفت و برگشت به سمت میدان فرودگاه شاهد ترافیک هستیم. میدان فرودگاه جدیدا محل نمایشگاه بین‌المللی هم شده است همین امر رفت و آمد به این منطقه را بیشتر می‌کند. علاوه بر شلوغی باعث آلودگی صوتی و سروصدا برای ساکنان نزدیک به بلوار می‌شود. جا دارد مسئولان استان به فکر احداث یک کمربندی باشند تا از حجم عبور ماشین سنگین کم کنند. مشکل بیشتر از آن است که با احداث یک تقاطع حل شود.

نبود روشنایی مناسب

اواسط بلوار بهنامجو فلکه‌ای احداث شده که هنوز نامی برای آن انتخاب نشده است و فاقد روشنایی عمومی است این امر می‌تواند در شب باعث بروز خطر شود به دلیل این‌که که محل رفت و آمد خودرو و عابران توامان است و باعث کاهش دید در شب رانندگان می‌شود.

کوچه‌های که نیاز به آسفالت دارند

جنب بلوار نجفی؛ در ورودی شهرک فرهنگیان ساختمان‌هایی ساخته شده که کوچه‌های آن همچنان خاکی است و آسفالت برای آن جا ریخته نشده است. ساخت بوستان فدک در کنار مجتمع‌ها از اقدامات تحسین برانگیز است که باعث زیبا سازی و تمیز شدن ورودی شهرک شده؛ جا دارد به روشنایی بخش‌هایی از بوستان هم که فاقد تیر چراغ برق است توجه شود.

کمبود وسیله در ناوگان حمل و نقل

کمبود وسیله در ناوگان اتوبوس‌رانی باعث معطلی بیش از اندازه می‌شود گاهی مشاهده می‌شود که تا نیم ساعت باید منتظر اتوبوس بود و این را اضافه کنید به زمانی که تا رسیدن به مقصد یعنی پایانه اتوبوس‌های سر گذر طول می‌کشد. از آن طرف در ساعتی مثل زمان بعد از ظهر معطلی بیشتر از این هم می‌شود، روزهای تعطیل مثل جمعه هم که این وضعیت بد تشدید می‌شود. این وضعیت منطقی و قابل پذیرش نیست با این وضعیت که همدان شهری با ترافیک و گستره وسیع شهری مثل تهران نیست.  گاهی از زبان رانندگان اتوبوس شنیده می‌شود که: «اگر ناراحتید با تاکسی بروید» البته که در این قضیه رانندگان تقصیری ندارند اما اگر مسئولان چنین تفکری داشته باشند توجیه خوبی نیست. محلی‌هایی مثل علی آباد، سه راه حافظ و… فاصله زیادی با ایستگاه تاکسی دارند؛ چند سال پیش برای رفت و آمد به علی آباد- فرهنگیان ون به کار گرفته شد که ظاهرا صرفه اقتصادی نداشت و برداشته شد و همچنان اتوبوس فاز۱ فرهنگیان در دسترس ترین وسیله نقلیه است. به علاوه مسیر رفت و برگشت اتوبوس و تاکسی فرق دارد و بسته به این که مقصد شخص کجاست وسیله نقلیه انتخابی نیز فرق می‌کند.

مشخص نبودن مسیر ناوگان اتوبوسرانی

نکته دیگر مشخص نبودن مسیر اتوبوس است گاهی از چراغ قرمز به میدان عین القضات و از آن جا به امامزاده عبدالله می‌رود و در آخر  به طرف پایانه اتوبوس‌ها می‌رسد. گاهی مستقیم از چراغ قرمز به پایانه می‌رود. مشخص نیست چه منطقی پشت این رفتار است و مسافر را سردرگم می‌کند که بالاخره با چه برنامه‌ای از وسیله نقلیه استفاده کند.

وقتش رسیده که مسئولان برای مشکلاتی که در کوتاه مدت قابل حل است اقدام و برای مشکلات بلند مدت برنامه‌ریزی کنند.