طی یک دهه اخیر در میان تاسیسات گردشگری با کاربری اقامت، بوتیک هتل ها به مرور جای خود را باز کرده و فضای نوینی را برای خلق خاطره در ذهن توریست ها ایجاد کرده اند.
حالا دیگر در زمره مرکز اقامتی مقصد، تنها هتل و بوم گردی ها و اقامتگاه های سنتی جستجو نمی شوند بلکه قشر متمایز طلب و با سلیقه و سبک شناس، در هر سفر خود هنگام برنامه ریزی، اقامتی متفاوت در بنایی تاریخی با شیوه منحصر بفردی از ارائه خدمات و چیدمانی کلاسیک را در ذهن می پروراند و در تنظیم پکیج های سفر، بوتیک هتل های شهر مقصد را جستجو می کند.
تقریبا به تعریفی از بوتیک هتل نزدیک شده ایم؛ میزبانی از مهمان در ساختمانی تاریخی یا با قدمت و تاریخچه فرهنگی، سیاسی یا هنری یا حتی محل سکونت شخصیتی خاص یا وقوع رخدادی مهم و اثرگذار در فرهنگ جامعه یک شهر، با خدماتی هتلی و چیدمانی کلاسیک و بطور غالب، سنتی -ایرانی.
به این ترتیب یک معیار مهم در تاسیس بوتیک هتل ها، قدمت و جایگاه ساختمان در بافت فرهنگی شهر میزبان است. با تاکید بر این المان، می توان به راحتی حدس زد که تاسیس هر بوتیک هتلی، نجات یک بنای قدمت دار است. و جای تردیدی باقی نمی گذارد که شهرهای امروزین ما که در معرض تاخت و تاز انبوه سازان و بساز و بفروش ها و ولع سودجویی هستند، در برابر حفظ هر بنای قدمت داری چه رنجی باید متحمل شوند. شهرها به راحتی در این زمانه مصرف گرایی و مدرن سازی، نمی توانند بافت سنتی و تاریخی خود را که اغلب بناهایی وسیع با سازه ای ویژه یک خانواده است و زمین گرانبهایی را در محدوده های قدیمی یا بازاری یا مناطق با اصالت و گرانقیمت به خود اختصاص داده اند، حفظ کرده و مانع از تخریب آن شوند.
مجموع این فاکتورها، ذی قیمتی یک بوتیک هتل در حفظ اصالت بنا از یک سو و غنای منظر شهری و تداوم اصالت تاریخی و فرهنگی شهر را به رخ می کشد. حفظ بافت تاریخی هر شهر می تواند زمینه ساز استمرار حیات تمدنی آن شهر و توسعه و رونق کسب و کارهای مرتبط با گردشگری شهری شود.
زیبنده است که هم ما بعنوان گردشگر و مهمان و هم صاحبان املاکی با ااصالت و تاریخی و قدمت دار بعنوان یک شهروند همدل با تمدن ایرانی و هم سرمایه گذار با این نگاه،کمی و تنها کمی نقش خود را در حفظ منظر شهری با اتکا به انتخاب یک اقامت متفاوت برای مسافر، یک خانه ی قدیمی یا خاطرات تکرار نشدنی برای صاحبخانه و یک مسئولیت اجتماعی برای سرمایه گذار، ایفا کنیم.
