«گودرز شکری» نوزدهم شهریور ۱۳۱۵ در محله کوله‌وند همدان (خیابان جلالی فعلی) متولد شد. نقطه آغاز داستان‌نویسی او نوشتن انشایی با موضوع بهار بود که با تشویق معلم همراه شد و پس از آن به‌واسطه کار در قسمت حروفچینی چاپخانه با آثار بزرگان ادبیات آشنا شد.
اولین داستان کوتاه او در روزنامه «ندای میهن همدان» به چاپ رسید. مجله «فردوسی» و «تماشا» از جمله نشریاتی بودند که داستان‌هایی به قلم شکری را چاپ کردند.
پس از استخدام در شیر و خورشید سرخ (هلال احمر ) به شهر آمل نقل مکان کرد و بعد از بازنشستگی نیز همچنان مقیم آن شهر است، اما شخصیت‌هایی که او در داستان‌هایش خلق کرده همدانی‌اند و روزگاری در این شهر زیسته‌اند.
نوشته‌های او در قالب داستان کوتاه و رمان منتشر شده است.
کتاب‌های «خزان در خزان»،«هم‌بخت»،«صد نفر ناشتا»،«باغی در برهوت خیال» و «صفورا» از جمله آثار منتشر شده شکری است. داستان‌ها و رمان‌هایی شکری ریشه در اتفاقات ریز و درشتی زندگی‌اش دارند.
رمان «نان بیگانگان» هفتمین اثر «گودرز شکری» است که فروردین ماه ۱۴۰۳ روانه بازار شد. این رمان مانند آثار قبلی وی در قالب ادبیات داستانی و به صورت یک رمان بلند نگارش شده است.
رمان «نان بیگانگان» نیز روایتگر وقایع زندگی این نویسنده در دوران نوجوانی و مهاجرتش به پایتخت است.
جالب است که تمامی شخصیت‌ها و وقایع رمان همگی برگرفته از واقعیت هستند.
گودرز شکری سال‌ها در زمینه نقاشی نیز فعالیت کرد ده‌ها تابلو رنگ و روغن از او به یادگار مانده است. او در مازندران و شهر آمل به آموزش هنرجویان نقاشی می‌پرداخت و بسیاری از نقاشان این استان از شاگردان او به شمار می‌روند.
او پس از سپری کردن یک دوره بیماری، روز گذشته از دنیا رفت.